Een plek voor verdriet

Een belofte geknakt, een onvoorstelbaar verdriet, de wereld totaal op zijn kop. Een ruimte voor verdriet, een plek voor reflectie en stilte, maar ook van openheid en vooruitkijken.

Een gevouwen papieren bootje, gevuld met water. Een onbeschreven blad uit een schoolschrift gescheurd, niet op het water drijvend maar ermee gevuld.

De omgeving neem je mee als bagage voor een verre reis. Een vaarmiddel om jezelf te spiegelen. De troost van het spiegelbeeld in het water en de rimpeling erin door de wind van nu.